Μετά από δύο χρόνια ως εθελοντής στο φεστιβάλ Πριμαρόλια θεωρώ τον εαυτό μου «παλιό» πλέον. Νιώθω πως έχω αποκτήσει πολλές εμπειρίες, γνώσεις και ξεχωριστές στιγμές. Την πρώτη χρονιά που ήμουν εθελοντής στο φεστιβάλ (2020) η επαφή μου με αυτό καθώς και οι δραστηριότητες-διεργασίες που συμμετείχα ήταν περισσότερες, ενώ τη δεύτερη λόγω προσωπικών χρονικών περιορισμών δεν αφιέρωσα τον ίδιο χρόνο, σε αυτό. Ωστόσο και τις δύο φορές κατάφερα να περάσω από διάφορες και διαφορετικές θέσεις, τόσο κατά την προετοιμασία όσο και κατά τη διάρκεια των ημερών του φεστιβάλ. Το κέρδος από αυτές τις σημαντικές και λίγο πιο ασήμαντες «εργασίες» που συμμετείχα μου προσέφεραν στιγμές γέλιου με την υπόλοιπη ομάδα, καινούργιους φίλους, εμπειρίες και γνώσεις πάνω σε διάφορα αντικείμενα κ.ά.
Ακόμα και εάν κάποιες φορές η κούραση ήταν αρκετή, τα χαμόγελα και τα συγχαρητήρια του κοινού που έρχεται να παρακολουθήσει το φεστιβάλ ήταν αυτά που σε ξεκουράζουν και σε χαροποιούν!